کاربرد نانو تکنولوژی در مقاوم سازی پل ها و اثر آن بر حجم ترافیک و ظرفیت راه ها

امروزه، جابجایی کالا و مسافر یکی از نیازهای اساسی زندگی بشر بوده و بسته به مسافت جابجایی، نوع کالا و سلیقه مسافر، این جابجایی می تواند جاده ای ، ریلی، آبی و یا هوایی باشد. حمل و نقل جاده ای معمولاً در دسترس ترین و اقتصادی ترین سیستم حمل و نقل بوده و نیاز به بهبود کیفیت، سرویس دهی، بازسازی راههای موجود و احداث راههای جدید، همیشه مطرح بوده است. ابنیه فنی راه از جمله سازه هایی هستند که در راهسازی اهمیت ویژه ای دارند. پلها یکی از پرکاربرد ترین ابنیه راه هستند. با توجه به هزینه های سنگین صرف شده برای اجرای ابنیه بتنی راه، به خصوص پلها، مسئله نگهداری دقیق این سازه ها در برابر آب و باد و یخبندان از اهمیت ویژه ای برخوردار است. بازسازی از سالهای دور به طرق گوناگون انجام می گرفته است، در ابتدا به کمک مخلوطی از آهک، سازه ها را ترمیم می کردند. با شکل گرفتن تکنولوژی سیمان و بتن اقدام به مرمت سازه با استفاده از سیمان نمودند. سپس استفاده از چسب بتن و کامپوزیت ها مرسوم شد. بزگترین مشکل استفاده از این روش ها، پر هزینه و سخت بودن اجرای آنها می باشد.با توسعه فناوری نانو، استفاده از فن آوری این محصولات به علت داشتن خواص ویژه ، نظیر ارزان بودن قیمت، مقاومت بسیار بالا، پایداری نسبت به مواد سنتنی می توانند بهترین راه کار باشند. به دلیل اینکه، نانو مواد، شکسته نمی شوند، برش نمی خورند و تغییر شکل دادن آنها تقریباً صفر است.در این پایان نامه با افزودنnanocx1 و nanocx800خصوصیات بتن پلها از جمله استحکام و مقاومت در برابر خوردگی و نفوذ آب را با حالتی که از این مواد استفاده نمی شود، مورد مقایسه قرار خواهد گرفت. در این آزمایشها از دو نوع بتن استفاده شده است: یکی بتن سبک فاقد ریزدانه، دیگری بتن معمولی با دانه بندی استاندارد ملی . با توجه به آزمایشات انجام گرفته مشخص شد، بتن اصلاح شده با نانو مواد، مقاومت فشاری و بالاتری نسبت به بتن اصلاح نشده دارد. همچنین جذب آب بتن اصلاح شده بسیار کمتر از بتن اصلاح نشده خواهد بود. همچنین بتن اصلاح شده در مقابل مواد خورنده بسیار مقاوم تر است. بنابراین می توان با در نظر گرفتن ملاحظات اقتصادی، مقاومت فشاری بتن پلهای بتنی را افزایش داد و به تبع آن، عمر پلها را افزایش داده و حجم ترافیک عبوری و ظرفیت باربری پلها را نیز زیاد کرده و ظرفیت باربری و تردد راه ها را نیز افزایش داد. همچنین با افزایش عمر پلها و عدم نیاز به تخریب و بازسازی آنها، هزینه استهلاک وسایل نقلیه کاربران راه نیز کاهش خواهد یافت.